کره شمالی به کدام سو می رود؟ همان سمت همیشگی؛ سرزمین عجایب

کره شمالی نه آن بهشت موعودی است که رهبران اش، پدر، پسر و نوه، نوید می دادند، نه آن جهنمی که، جریان اصلی رسانه های بزرگ و همسایه جنوبی اش ترسیم می کند.

کره شمالی سرزمین عجایب است؛ سرزمینی که در طول این سال ها «برخلاف جریان مسلط در جهان شنا کرده» اما بزرگترین سوء تفاهم درباره کره شمالی شاید این باشد که سوسیالیستی نامیده می شود.

در آن سرزمین ساز و کاری شبه مذهب گونه و فانتزی حاکم است که به هیچ سوسیالیسمی، چه واقعا موجود و چه آرمانی ربطی ندارد. بزرگترین افسانه این بود که سوسیالیسم در کره شمالی در حال اجرا شدن است. این افسانه نه تنها ساخته و پرداخته «کیم» خاندان حاکم، که شعبده ی رسانه های جریان اصلی است.

زمانی که قرار شد دیگر تاریخ به پایان اش برسد و «لیبرال دموکراسی» آخرین کوچه تاریخ باشد، قرار شد هر آنچه به نام سوسیالیسم و کمونیسم در جهان مانده به نمونه کره شمالی فروکاسته شود.

کره شمالی هم آنچنان بسته است و از جریان جاری در جهان دور مانده که نمی توان از وضع مردم و زندگی در آنجا اطلاع دقیقی داشت.

رسانه ها و آنانی که می خواستند نظم نوین جهانی را تنها راه زندگی و تنها سبک زندگی در جهان جا بزنند، کوشیدند هر آنچه را از این نظم «متفاوت» جهانی است ناگوار و فلاکت بار جلوه دهند.

آنها از کره شمالی چهنمی سوزان ترسیم کردند تا هرکسی را که «متفاوت» می اندیشد و متفاوت عمل می کند، به این تجربه ناخوشایند منسوب کنند.در زمانه ی پس ز فروریختن دیوار برلین، دستگاه های ایدئولوژیک جهان سرمایه داری فریاد «پایان تاریخ» سر دادند و چارچوب ایدئولوژی «نتولیبرال» را تنها چارچوب موجود برای اندیشیدن و عمل کردن دانستند؛ آنها هرچه می خواست این چارچوب را تغییر دهد آنچنان نامطلوب جلوه دادند که صدای مخالف شنیده نشود.

آنها به یک «سرزمین عجایب» و به یک رهبر عجیب تر نیاز داشتند تا از آن «لولی سر خرمنی» بسازند که همه را با آن بترسانند. آمریکا، تنها کشوری که تا کنون از سلاح اتمی استفاده کرده، دنیا را با «لولوی» کره شمالی اتمی به وحشت انداخت تا بتواند پایگاه های نظامی اش را در آسیای شرقی حفظ کند.و پدر، پسر و نوه از خانواده کیم دیکتاتور با ساختن یک «دیزنی لند» دیگر در آسیای شرقی، بیشترین خدمت را به دستگاه ایدئولوژیک مسلط جهان کردند تا افکار عمومی جهان را از تغییر، و از متفاوت زیستن و از چارچوبهای مسلط فراتر رفتن بترسانند.

آنان کره شمالی را دردست گرفتند و به همه کس نشان می دادند و فریاد می زدند ببینید: «اگر برخلاف ما بخواهید زندگی کنید چیزی جز این نخواهید شد!»

کره شمالی که «دیزنی لند»ی ساخته رسانه ها و خاندان کیم بود در روزگار کرونا تکلیف تازه ای هم پیدا کرد؛ صنعت سرگرمی یک سوژه جالب پیدا کرده تا در دوران قرنطینه کرونایی مردم را سرگرم کند. چه چیزی سرگرم کننده تر از یک رهبر اندکی تپل در یک سرزمین عجیب که اطلاعات درستی هم از آن به مردم داده نمی شود.

اما اگر مرگ دیکتاتور کره شمالی را جدی بگیریم، باید گفت قرار نیست همه چیز در حد بازی رسانه ها پیش برود. شاید عکس خواهر زیباروی دیکتاتور فعلی برای مجلات صنعت مد و خبر جالب باشد اما قطعا در معاد لات سیاسی کلان پیچیده شرق آسیا شوخی است.

احتمالاً باید منتظر الگویی چینی برای تغییر در کره شمالی باشیم. به احتمال زیاد نخبگان ارتشی-حزبی به رهبری یک ژنرال بلندپایه سکان هدایت کشور را به دست بگیرند و دوران گذر کشور از خاندان کیم ها را آغاز کنند. قطعاً این امر ضربه مهمی به ترامپ است که آن همه شو تلویزیونی با کیم کوچک اجرا کرد.

کره شمالی همچنان سرزمین عجیبی باقی می ماند اما بیش از گذشته در مدار چین می چرخد و اتفاقاً یکی از ابزارهای بازی جدی چین در دنیای پساکرونایی خواهد شد.