از عجایب روزگار کرونا

چرا در کشورهای مبتلابه کرونا، مراکز عالی فعال و ادارات تعطیل است اما در ایران عکس این اتفاق افتاده است.

ما هنوز به بسیاری از استانداردها و پروتکل های جهانی در جنگ کرونا تن نداده ایم، مواردی مثل؛ رعایت نکردن قانون منع تشییع قربانیان کرونا، قرنطینه نکردن شهرهای بحران زده، بی دفاع بودن نیروهای خط مقدم (پزشکان و پرستاران) تنها چند نمونه از تفاوت رفتاری ما با جهان است.

اینجا به یک مورد عجیب دیگر نگاه کنید:

خبرها می گویند؛ در کشورهای درگیر بحران کرونا، نهادها و مراجع تصمیم گیر به صورت شبانه روز سرگرم طراحی و چاره اندیشی هستند و همانند یک قرارگاه فرماندهی جنگ عمل می کنند تا جایی که جلسات روزانه آنها بی وقفه ادامه دارد.

ولی در ایران، عکس این معادله اتفاق افتاده است. بسیاری از نهادها با اعلان قبلی تا اطلاع ثانوی به تعطیلی رفته اند. از میان نهادهای حاکمیتی تاکنون مجلس خبرگان، مجلس شورای اسلامی، مجمع تشخیص مصلحت، شورای عالی انقلاب فرهنگی، شوراهای شهر و … جلسات خود را به حالت تعلیق درآورده اند.

اما در میان نگاه بهت زده ناظران، دولت تصمیم گرفته است، فعالیت ادارات را به حالت عادی بازگرداند. این در حالی است که قواعد مدیریت بحران می گوید، مراکز و نهادهای تصمیم ساز در شرایط حاد و جنگی مثل فراگیری بیماری کرونا به حالت آماده باش در می آیند. آنها می بایست در این وضعیت اضطرار جلسات خود را به صورت مستمر دایر کنند و به تناسب پیشروی بحران، تصمیم های درخور را برای بسیج امکانات کشور و راههای حفظ امنیت و مصونیت مردم در برابر هجوم بیماری اتخاذ کنند

براستی آیا مسئولان دولت از پیامد چنین تفاوت و تبعیضی در «تعطیلی نهادهای بالا دستی حاکمیت» از یک سو و اصرار بر «تداوم فعالیت مراکز اداری» آگاهی ندارند؟

این دوگانگی در تصمیم مسئولان دولت باعث شد طی روزهای اخیر شمار کثیری از کاربران با نگاه به موج سریع سرایت کرونا #پویش_تعطیلی_ادارات را در رسانه ها و فضای مجازی راه بیندازید.

طنز تلخ دیگر در تصمیم مسئولان دولتی این است که از یک طرف تبلیغات و تریبونهای رسمی در شهر و استانهای بحران زده، شهروندان را به ماندن در منزل و پرهیز از حضور در محیط های جمعی فرا می خوانند اما از سوی دیگر، افراد شاغل اعم از کارکنان و کارگران طبق مصوبه دولت ملزم به حضور در ادارات، شرکتها و کارخانجات هستند. تصور کنید خیل شهروندان شاغل در میان موج خطرات سرایت ویروس در محیط‌های اداری چه ریسک بزرگی را به جان می خرند.