امشب بیش‌تر «در خانه می‌مانیم»؛ بر زخم پرستاران و پزشکان نمک نمی‌پاشیم

اسفندماه امسال مثل هیچ سالی نبود. یعنی از آن اسفندهایی که شور و شوق نوروز و بهار در لحظه لحظه‌اش جاری می‌شود نبود. وقتی هیچ چیزی سر جای خود نیست، پس این روزها چهارشنبه سوری هم تنها یک شوخی تلخ می‌شود.

چهارشنبه‌سوری؛ آیین کهن و باستانی ایرانیان هر قدر هم طی سال‌ها و دهه‌ها دستخوش تحول و تغییرات ماهیتی در برگزاری شده باشد، باز هم فرصتی است برای شاد بودن و سپردن تلخی‌ها و غصه‌های انباشته شده روی زبانه‌های آتش.

هر چند این تغییر ماهیت در سال‌های اخیر چهارشنبه سوری را تبدیل به واقعه‌ای تلخ و پر درد برای بسیاری از خانواده‌ها کرده تا آتش ساده تبدیل به انبار باروت و بمب شود. زخم باشد و داد و قال و پایان سالی سخت.

اما امسال به دلیل شیوع ویروس کرونا همه کارشناسان و مسئولان در حوزه بهداشت و درمان بر روی عدم اجرای جشن چهارشنبه آخر سال به جهت تضمین سلامت همگان و امنیت جسمی و همچنین پیشگیری از شیوع ویروس کرونا تاکید فراوانی دارند.

امسال جایی برای هیچ چیز اضافه‌ای نیست. امسال بیمارستان‌ها و مجموعه کادر درمانی در گوشه گوشه این شهر و کشور درگیر موضوع بزرگتری هستند. گرفتاری آنها به اندازه‌ای است که دیگر جایی برای زخم خوردگانِ انبار باروت نیست.

همین حالا که این سطرها و کلمات نوشته می‌شوند صدای ترقه بازی و هزاران صدای مهیب دیگر در آسمان شهر پیچیده و با هر صدای خشمناکی که بلند می شود، بیم آن می‌رود که از سویی تعداد مبتلایان به ویروس کرونا افزایش یابد و از سوی دیگر افراد آسیب دیده از مواد محترقه سوی مراکز درمانی سرازیر شوند.

امروز و امشب کمپین «در خانه بمانیم» بیش از هر زمانی باید جدی گرفته شود تا همه ما برای جلوگیری از گستره بیشتر فاجعه های دوباره و دوباره در کنار یکدیگر باشیم و هر یک به تنهایی احساس مسئولیتی در حفظ جان همنوعان خود داشته باشیم.

چهارشنبه سوری امسال یک فرصت است است که در صورت رعایت نکردن توصیه‌های بهداشتی به یک تهدید تبدیل می‌شود و اگر در خانه‌ها نمانیم ممکن است با آلوده بودن وسایل، تجهیزات و امکانات شب چهارشنبه سوری؛ شاهد افزایش زنجیره انتقال ویروس کرونا باشیم، بنابراین تقاضا می‌کنیم چهارشنبه سوری امسال را فقط در خانه بمانید.

بیاییم و در روزها و شب هایی که پزشکان و پرستاران و کلیه کادر پزشکی، بیمارستان را خانه خود کرده اند تا برای اقوام و آشنایان خود ما ارائه خدمت کنند، زخم دیگری بر این سختی نزنیم و خود را موظف به در خانه ماندن کنیم.

شادی وقتی معنا پیدا می کند که همه با هم بخندیم و کنار یکدیگر. چهارشنبه سوری هم برای وقتی دیگر بماند. برای وقتی که همه با هم باشیم و سلامت.

ای ۹۸ بدقلق و سرسخت! تمام شدن‌ات هیچ حسرت و آه و دریغی برای هیچ ایرانی‌ای به همراه ندارد. برو در خاطره‌های دور گره بخور. ما هم چاره‌ای نداریم جز دوباره ایستادن. حالا که به لطف روزهای ویروسی آخر سال حتی مجالی برای لباس نو پوشیدن هم نیست، با هر آنچه که در دست داریم دوباره می‌ایستیم. همان جامه کهنه را تکان می‌دهیم و سرمان را بالا می گیریم تا ببینیم ۹۹ چه خوابی برای ما مردمانِ کم توقع از روزگار، دیده است.